Inmiddels heb ik al behoorlijk wat uitvaarten mogen begeleiden. Elke ceremonie heeft een eigen karakter. De ene uitvaart is emotioneel zwaarder beladen dan de ander. Veel afscheidsdiensten zijn mij bijgebleven, ondanks dat ik als uitvaartleider altijd een zekere afstand bewaar. Toch gaat rouw en verdriet mij ook niet in de koude kleren zitten. Mijn vak is dankbaar, maar ik ben nu eenmaal in een bepaalde mate persoonlijk betrokken. Na een heftige dag ga ik graag naar mijn paard om alle indrukken te verwerken.
Hoofd leegmaken
Mijn paard, IJsbrand, is op allerlei vlakken een uitlaatklep. Wanneer ik thuiskom na een dag vol emoties, pak ik daarom graag mijn spullen om naar mijn paard te gaan. Soms ga ik een stuk rijden, een andere keer mest ik alleen de stal uit. Wat in ieder geval altijd weer blijkt: een paard fungeert als een spiegel van je gedrag. Ik word me daar al snel bewust van mijn eigen stemming.
Als ik onrustig ben merk ik dat meteen aan IJsbrand. Zijn gedrag helpt mij om weer rustig te worden of even een stapje terug te doen. Mijn werk is nu eenmaal geestelijk zwaar. Na een bezoek aan IJsbrand voel ik me gelukkig altijd veel meer ontspannen. Het is een fijn idee voor mij dat ik altijd een plek heb om naartoe te gaan na een drukke dag.
Rouwen om Binkie
Helaas heb ik een paar maanden geleden afscheid moeten nemen van mijn vorige paard, Binke. Eind juli is hij overleden en dit heeft diepe indruk op mij gemaakt. Hoewel ik op een liefdevolle manier afscheid heb kunnen nemen, mis ik hem enorm. Toen hij al ziek was heb ik nog een fotoshoot geboekt. Deze foto’s zijn mij heel dierbaar. Binke is gecremeerd, van zijn as heb ik onder andere een assieraad laten maken. Zo kan ik hem altijd bij mij dragen.
IJsbrand is geen vervanger van Binke, het is een paard met een eigen karakter. We zijn elkaar nog aan het ontdekken. Wat in ieder geval zeker is, is dat paarden voor mij altijd op een bepaalde manier verweven zijn met mijn werk. Het idee aan mijn paard maakt mij rustig en ik weet dat hij er altijd voor mij is.