De lente na verlies

Na een lange, donkere winter komt de lente. Zonder woorden laat de natuur zien dat alles steeds opnieuw begint. De knoppen aan de bomen, het eerste vogelgezang in de vroege ochtend, het zonlicht dat langer blijft – ze vertellen stilletjes dat er weer ruimte komt voor iets nieuws.

In mijn werk kom ik vaak bij mensen thuis in een periode waarin alles stil lijkt te staan. Het verlies van een dierbare zet de tijd even stil. En toch beweegt het leven door. De seizoenen trekken zich daar niets van aan. Juist de lente kan dan, soms ongemerkt, iets in beweging brengen.

Een voorzichtig begin

Voor wie rouwt, hoeft de lente geen groot gebaar te zijn. Het kan al zitten in het openzetten van een raam. In de geur van pas gemaaid gras. In een wandeling zonder haast. Ik merk dat nabestaanden vaak op hun eigen manier woorden geven aan wat ze voelen. Soms helpt het om daar samen over te praten. Niet om antwoorden te vinden, maar om te delen wat er is.

Als uitvaartbegeleider loop ik een stukje mee in die eerste periode na het afscheid. Dat doe ik rustig, stap voor stap, zonder druk. Want rouw laat zich niet dwingen. Maar als de lente iets leert, is het dat het leven altijd weer voorzichtig op gang komt.

Wil je eens kennismaken of meer weten over mijn werkwijze? Je bent van harte welkom om contact op te nemen.